Wiele osób zgłasza się na terapię nie dlatego, że „ma problem psychiczny”, ale dlatego, że ich ciało zaczyna wysyłać sygnały, których nie potrafią już ignorować.Ból brzucha, napięcie mięśni, migreny, ucisk w klatce piersiowej, problemy ze snem, kołatanie serca — to często pierwsze komunikaty, że wewnątrz dzieje się coś trudnego.

Ciało nie kłamie.Nawet kiedy próbujemy „poradzić sobie w głowie”, ciało pokazuje to, czego umysł nie potrafi jeszcze nazwać.

Dlaczego ciało reaguje, kiedy emocje są zablokowane?

Każda emocja ma swój fizjologiczny odpowiednik.Kiedy ją tłumimy lub próbujemy kontrolować, energia tej emocji musi znaleźć jakieś ujście — i często znajduje je w ciele.

Najczęściej dzieje się tak wtedy, gdy:

• trudno nam nazwać własne emocje,

• z automatu je od siebie odsuwamy,

• boimy się ich intensywności,

• nie nauczyliśmy się ich wyrażać w bezpieczny sposób.

Wtedy ciało wchodzi „na scenę” i przejmuje rolę informatora.

Typowe sygnały z ciała, które mogą wskazywać na kumulację emocji

1. Napięcie mięśniSzczególnie kark, ramiona, szczęka.To efekt przewlekłego trzymania w sobie stresu, złości, frustracji czy lęku.

2. Problemy gastryczneJelita reagują bardzo szybko na emocje — to jeden z najbardziej unerwionych obszarów ciała.Lęk, poczucie zagrożenia, napięcie – wszystko to może odbijać się na układzie pokarmowym.

3. Ucisk w klatce piersiowej, kołatanie sercaMoże wynikać z lęku, zamrożonego smutku lub emocji, które „nie mogą się przebić”.

4. Bóle głowy, migreny, zawroty głowyCzęsto towarzyszą osobom, które dużo analizują i rzadko pozwalają sobie na kontakt z własnymi uczuciami.

5. Bezsenność i problemy z odpoczynkiemCiało wchodzi w tryb „alarmowy”, gdy napięcie kumuluje się na tyle, że umysł nie potrafi się wyłączyć.

„Ale ja wszystko rozumiem… a ciało i tak reaguje”

To bardzo częste zdanie.

Osoby z wysokim poziomem refleksyjności i dużą samoświadomością często rozumieją swoje problemy, ale ich ciało wciąż wysyła sygnały.Dlaczego?

Bo rozumienie nie zawsze dotyka emocji.

Można wiedzieć, że „to tylko stres”, a ciało i tak będzie reagować, bo emocje — strach, złość, smutek, poczucie winy — są wciąż zablokowane lub nieuświadomione.

W ISTDP mówimy, że ciało reaguje dopiero wtedy, gdy emocje „przebijają się” przez obrony.A reakcja ciała staje się drogowskazem, gdzie szukać prawdziwego źródła problemu.

Ciało jako kompas emocji

W ujęciu ISTDP, objawy fizyczne nie są „problemem samym w sobie”, lecz informacją o:

• niewyrażonych emocjach,

• zablokowanych reakcjach,

• wewnętrznych konfliktach,

• napięciu gromadzonym przez lata.

Ciało jest jak kompas — pokazuje kierunek, w którym warto się przyjrzeć sobie głębiej.

Jak wygląda praca z ciałem w ISTDP?

Nie chodzi o techniki relaksacyjne czy ćwiczenia.Praca z ciałem odbywa się poprzez:

• zauważanie na bieżąco, co dzieje się w ciele,

• nazywanie napięć i reakcji fizycznych,

• łączenie ich z emocjami, które w danym momencie próbują się przebić,

• badanie, czego te emocje dotyczą,

• bezpieczne przejście przez ich doświadczenie.

Dzięki temu ciało może przestać „krzyczeć”, bo wreszcie zostaje usłyszane.

Kiedy ciało zaczyna odpuszczać?

Najczęściej wtedy, gdy:

• emocje zostają przeżyte zamiast tłumione,

• napięcie ma szansę opaść,

• mechanizmy obronne powoli się rozluźniają,

• pacjent uczy się tolerować swoje uczucia, zamiast je blokować.

Zmiana w ciele jest często jednym z pierwszych sygnałów, że terapia działa.

Podsumowanie

Ciało nie jest wrogiem.Nie jest też „zepsute” ani „przewrażliwione”.

Ciało mówi.Pokazuje to, czego nie potrafimy powiedzieć słowami — lub czego nie pozwoliliśmy sobie dotąd poczuć.

Usłyszenie tego języka jest jednym z najważniejszych kroków na drodze do ulgi.

Gabinet Psychoterapii   +48 691 383 034     Wałbrzych, ul. Szmidta 16